Texel, ik was er nog nooit geweest. Vreemd misschien, want vanaf Amsterdam is het niet zo’n lange reis. Afgelopen zaterdag reden we erheen omdat Jos zijn gedichten zou voordragen op het kleine intieme festival ‘Skemere’ dat die avond zou plaats vinden.

Ja, als ‘man van’ kom je nog eens ergens!

Omdat we er toch waren, moesten we natuurlijk naar Museum Kaap Skil in Oudeschild. Daar ligt in een speciale, zuurstofvrije vitrine ‘De Jurk’ uit het Palmhoutwrak.

Je weet wel, die japon van zijde satijn, gedateerd rond 1620/1630, waar zoveel over te doen is geweest en waar zelfs een documentaire over is gemaakt.

Een lijfje met een wijde rok en ingezette mouwen en overmouwen, koninklijk mooi. Het blijft een wonder dat die glanzende jurk bijna vier eeuwen op de bodem van de zee heeft gelegen en er nu nog zo goed uitziet.

Ik was er door geraakt, zoals historisch textiel me vaak kan raken. We zullen nooit weten wie de vrouw is geweest die deze schitterende japon heeft gedragen, maar ze zal zich er zeker heel feestelijk in hebben gevoeld.

In de tentoonstellingsruimte liggen ook nog andere kleine fragmenten textiel. Een leeuw en een springend hert op een tapijt en een prachtig lijfje in rode zijde met bloemachtige ornamenten.

Wie Texel zegt, zegt schapen. Je ziet ze overal.

Schapen, dus wol. Die wol levert bijna niets meer op;  als je de kosten van het scheren ervan aftrekt, houd je per vacht ongeveer 30 eurocent over.

In het boekenhuisje in Den Hoorn lag een vacht die €7,50 moest kosten.

Als je over het eiland rijdt, zie je overal in de velden kleine huisjes, zogenaamde boetjes. Ze hebben een karakteristieke, asymetrische vorm, een soort halve schuren. Die boetjes dienden als opslag voor hooi en ander voer voor de schapen. Er zijn er nog zo’n zeventig over.

In het Boetje van Klemat vind je geen opslag meer, maar sinds 2013 is het de expositieplek van Ericka Voortman oftewel House of Hendrikje. Tot en met eind april 2026 is er dagelijks de installatie ‘WIEG! ode aan un drif’ kind’ te zien.

Zeven wiegjes gemaakt van wol, grassen, veren, gedroogde bloemen, oesterschelpen en ander natuurlijk materiaal. Op de achtergrond muziek en een zangstem.

Zeven werelden in die kleine schuur vormen samen een geheel, harmonieus en broeierig, fijnzinnig en wonderlijk als een sprookje.  De wieg als symbool voor nieuw leven, voor iets zachts en teders dat de wereld nog moet ontdekken.

Er was veel te ontdekken daar in dat boetje waar we zonder andere bezoekers volop konden genieten van de geheimzinnige wereld van Ericka Voortman.

Het kleine bijbehorende boekje ging natuurlijk mee naar huis.

Overigens heb je gemerkt dat ik weken niet heb geschreven. In de tussentijd heb ik niet stil gezeten; naast alle rondleidingen die ik gaf, zijn er vier nieuwe zomershirts onder de naaimachine vandaan gekomen

Altijd hetzelfde patroon ‘The All State’ van Merchant & Mills. Het is het meest heerlijke shirt om te dragen in de zomer, want het is ruim en luchtig.

Afgelopen maandag kon ik het niet laten om op de Noordermarkt voor twee euro per meter toch nog wat meters te kopen voor nog twee shirts. Die gaan we volop dragen tijdens onze komende vakantie in Frankrijk. Mijn 67ste verjaardag hoop ik in Parijs te vieren met een lunch bij ons favoriete adres en het bezoeken aan modetentoonstellingen.

Ik wens al mijn lezers een heerlijke zomer!