61. Het virus van Toile de Jouy

Sinds een tijd ben ik behept met het Toile de Jouy virus. Toile de Jouy is de van origine Franse stof waar romantische landelijke scenes op gedrukt zijn. De stof is terug te voeren naar de plaats Jouy-en-Josas waar Christophe-Philippe Oberkampf (er is ook een metrostation in Parijs naar hem vernoemd) rond 1760 een fabriek begon waar o.a. deze stof geproduceerd werd.

Toile de Jouy is geen merknaam, en werd ook gebruikt door andere fabrikanten. Het is de naam van een dessin.In de plaats Jouy-en-Josas is een schitterend museum waar het hele verhaal verteld wordt.

Dat bijzondere verhaal is ook gedrukt als Toile de Jouy waarbij je alle stappen van het productieproces kunt zien. Je ziet het weefgetouw waarop de basisstof geweven wordt.  

Het maken van het ontwerp en het drukken van het dessin. Vervolgens het wassen van de stof waarna het gedroogd wordt op de bleek en de uiteindelijke controle en de bewondering van de stof plaats vind.

Op al die stoffen worden verhalen verteld. Over druiven persen en wijn maken.

Een boerenkar met twee dames met daarvoor vier mannen.

Vogels vliegen door de lucht en pijlen worden geschoten.

Liefde is niet ver te zoeken en dramatiek wordt niet geschuwd.  

Maar ben ik dat virus opgelopen, vroeg ik me af.Een aantal redenen zijn te vinden in het verleden.

Ergens in de jaren 90 kocht een ik een pochette van Vivienne Westwood waarop, als je goed kijkt heel ondeugende scenes te zien zijn. Die pochette zit nu in de collectie van het Kunstmuseum Den Haag en is  wellicht te zien in de nieuwe tentoonstelling Royals & Rebels die vanaf 9 september te zien is.

Na een Mode Internationaliseringsproject in Slowakije bleef er wat Glasgow Toile over van Timorous Beasties. Heftige afbeeldingen over de zwarte kant van het Glasgow van nu. Ik maakt er een aantal kussenhoezen van. Hoe mooi zou het zijn om van die stof nog eens een jasje te maken.

Een paar jaar geleden kreeg ik van een cursiste twee lappen TdJ in groen en blauw waarop romantische scenes gedrukt waren.

Ik maakt er twee bucket-hats van die mee gingen op vakantie naar Frankrijk samen met een shirt in een rood dessin.

Vorig jaar vond ik op de brocantemarkt op het Amstelveld een antieke lila Toile de Jouy gedrukt op dunne katoen.

Dat werd een zomershirt waar ik nog steeds van geniet en die nu ook mee is op vakantie

Het hek is nu echt van de dam, want bij de quilt en stoffenwinkel Den Haan & Wagenmakers in Amsterdam vond ik een schitterende blauwe Toile de Jouy waar ik vervolgens een werkmansjasje van maakte. Die is nu mee op vakantie, maar helaas te warm om te dragen.

In de slaapkamer van het huis dat we nu voor tien dagen hebben gehuurd hangen gordijnen van de stof.

Soms heeft een mens geluk bij de kringloopwinkel. Afgelopen dinsdag vond ik bij de Emmaüs in Laval een aantal lappen voor bijna niks.  Katoen en linnen in verschillende dessins en kleuren.

De grijs roze van dunne katoen heet ‘Le Serment d’ Aimer oftewel De Eed van de Liefde en op de blauwe staat ‘LES QUATRE CONTINENTS’. 

Te klein voor een jasje, maar wie weet wat ik er nog van kan maken in de toekomst.

Zoals gezegd gaat het bij Toile de Jouy om romantiek. Hoe merkwaardig is het dan dat er een lap bijzit waarop scenes uit het vissersleven staan zoals vuurtorens, vissende jongens en de verkoop van waarschijnlijk oesters. De naam Toiles de Mayenne stond er op gedrukt met daarbij de datum 15/04/98.

In Fontaine- Daniel, een klein gehucht voorbij Mayenne is het bedrijf gevestigd. Het merk bestaat sinds 1952, maar het begin was in 1806 toen Pierre Horem en Sophie-Aimmeé Lewille een katoenspinnerij, weverij en een wasserij begonnen. In 1813 was het bedrijf gegroeid en werkten er 40 arbeiders in de spinnerij, 430 in de weverij en nog eens 450 thuisarbeiders.

Bij de Fontaine-Daniel-fabriek werkten in 1840 zeshonderd mensen. Een ongelofelijk aantal vind ik. De vraag naar stoffen was enorm in de tijd en mede door de ontwikkeling van stoommachines kon er veel geproduceerd worden. 

De totale productie van het merk is nog steeds alleen in Frankrijk. Sinds 1952 is er het merk Toiles de Mayenne dat een prachtige showroom heeft middenin het dorp.

Kenmerkend voor Toile de Mayenne zijn strepen in allerlei kleuren en breedtes. Ik kreeg een kleine staal mee in een traditionele streep van het bedrijf. Helaas was de fabriek door vakantie nu niet de bezoeken maar dat gaat vast een keer gebeuren.

4 reacties op “61. Het virus van Toile de Jouy”

  1. Wilma Van Geemert Avatar
    Wilma Van Geemert

    Leuk om te lezen Jan!

    Verstuurd vanaf mijn iPad

    <

    div dir=”ltr”>

    <

    blockquote type=”cite”>

    Geliked door 1 persoon

  2. Helmi Wakkie Avatar
    Helmi Wakkie

    Als de stof van een van je aanwinsten te klein is voor een jasje, een mooi gilet? Maar misschien draag je die niet. Leuk zo’n verslaving die vaak bij toeval ontstaat is mijn ervaring.

    Like

  3. Truus Veen Avatar
    Truus Veen

    Dag Jan,

    met veel plezier lees en bekijk ik steeds je berichten over je bezoeken aan musea e.d. met daarbij de uitgebreide informatie en mooie foto’s; over je werkzaamheden in het museum in Amsterdam en nu over je aankopen op een Franse markt van Toile de Jouy die je ook nog tot prachtige kleding e.d. verwerkt. Afgelopen maart was ik in Parijs en heb daar het atelier van YSL bezocht en Palais Galliera. Maar ook de oudste fourniturenzaak van Parijs: Ultramod. Ik weet niet of je het kent (en of je houdt van dergelijke zaken, vol met doosjes met knopen, bakken met kant en band, allerhande hoedenmaterialen, embrasses voor gordijnen etc. etc.) https://www.textiletoursofparis.com/blog/ultramod-the-oldest-haberdashery-in-paris Er zijn twee winkels aan weerszijden van de straat.Om de oudste te bezoeken loopt er iemand van de winkel die open is met je mee. Ik vond het erg leuk. Later bleek mij dat er ook een soort begeleide wandeltocht door Parijs is gericht op textiel. Die heb ik helaas niet gedaan.

    Afgelopen 10 dagen zijn we in de Morvan geweest. We hebben o.a. Avalon bezocht. Ik weet niet of je die stad kent en het daar gevestigde kostuummuseum. Zo niet, ben je in de buurt, het is een beleving. Wacht niet te lang: het museum wordt gerund door twee zusters van in de 70. Door de jaren heen hebben ze een kledingcollectie van, zei de ene zuster, 3000 stuks, verworven via veilingen, Internet en de Kringloop. Daarmee hield hun verzamelwoede echter niet op: ook accessoires, meubels, schilderijen, snuisterijen, glaswerk etc. hebben ze vergaard. 30 jaar geleden hebben ze een groot pand gekocht. Gered van de sloop voor een parkeerterrein. Ze hebben het pand opgeknapt en ingericht met hun collectie. Het is een particulier museum, in de zomermaanden open. Je moet aanbellen aan de poort en doorlopen naar de voordeur. Toegang: € 5,–. Een van de zusters leidt je rond. Duur ca. 1 uur. Zelfstandig rondlopen kan niet. Elke kamer staat en hangt vol als decor voor de daar opgestelde kleding. Elk jaar hebben ze een ander thema. Deze keer kleding van fluweel. Periode 19e – begin 20ste eeuw. De zuster die ons rondleidde spreekt ook Engels. Een uiterst charmante, lieve, humorvolle, kleine, gebogen dame. Er valt wat af te dingen op de ‘etalagepoppen’ die ze gebruiken om de kleding op te presenteren, maar ze hebben hele mooie kleding en een mooie inrichting. Via onderstaande links kun je wat foto’s zien want de mijne zijn niet zo goed aangezien er niet geflitst mocht worden (terecht).

    https://www.tripadvisor.nl/Attraction_Review-g187108-d4243507-Reviews-Musee_du_costume_Avallon-Avallon_Yonne_Bourgogne_Franche_Comte.html

    https://www.destinationgrandvezelay-blog.fr/musee-du-costume-dune-discretion-internationale/

    Met groeten, Thea Schipper

    Like

    1. Jan ter Heide Avatar
      Jan ter Heide

      Dag Truus, wat een aardig bericht van je. Fin dat je mijn artikelen de moeite waard vind om te lezen. Het is altijd leuk om iets van lezers te horen. Dat museum ken ik niet, (dank voor de foto’s, erg leuk!) maar komt natuurlijk op de lijst om te gaan bezoeken. Misschien het komende voorjaar. Hartelijke groet van Jan

      Like

Geef een reactie op Jan ter Heide Reactie annuleren

In dit blog schrijf ik over mijn grote liefde voor textiel. Over kleding en mode, over tafellakens, servetten en gordijnen, over textielkunst, borduren, patronen en naalden.
Als kind keek ik geboeid naar de handen van mijn moeder die op haar naaimachine van een lap een kledingstuk maakte. Een wonder! Na een studie cultureel werk volgde ik op de kunstacademie Arnhem de richting modevorming. Ruim dertig jaar was ik docent in het modeonderwijs en daarnaast beeldend kunstenaar. Nu geef ik met veel plezier rondleidingen in Amsterdamse musea.