Als je zoals ik lang les hebt gegeven, heb je veel leerlingen zien afstuderen. Natuurlijk raak je het contact met de meeste kwijt. Van sommige leerlingen hoor je nog eens wat of zie je iets langskomen op LinkedIn of Instagram. Vaak zijn ze de commerciële kant op gegaan na soms ook nog een hbo te hebben gedaan na hun mbo.

Een klein lijstje.

Bas Timmer richtte Sheltersuit op, Leanne Loogman werkt al jaren als  Productmanager accessoires bij de HEMA, Kim Molenveld is Designer/Styliste bij Jomo Fashion, Shushanik Moutafian is senior fashion designer bij de Wibra, Wendy Huijs ontwikkelt stoffen voor B&B Fabrics, Olav Boerkamp heeft al 10 jaar een succesvolle herenmodewinkel en Madelon Horck werkt al jaren als ontwerper bij State of Art en heeft daarnaast een eigen bedrijf in sieraden. Ovan Abdullah geeft op Sardinië onder andere les in het maken van vegan pasta en schreef een kookboek en Eline Mathé maakt keramiek onder de naam Creatrice Ceramics.

Er zijn er ook die andere stappen hebben gezet. Soms na gewerkt te hebben in de commerciële modewereld. Ze werden makers, startten een bedrijf en verkopen nu met succes hun zelfgemaakte producten. Margriet Meijer is er zo een. 

Ik gaf haar les toen ze de opleiding modemanagement volgde bij het ROC van Twente in Enschede. In de jaren daarna raakte ze uit zicht. Via Instagram kregen we een tijd geleden contact en we maakten een koffie-afspraak. Daar kwam het maar niet van tot vorige week. Toen bezocht ik haar in de Orteliusstraat in Amsterdam waar ze haar atelier heeft. Daar sta je dan als bijna 67-jarige ex-leraar oog in oog met een jonge vrouw die vol enthousiasme over haar bedrijf praat maar ook belangstelling heeft voor mijn leven tot nu toe. Hoe mooi is dat!

Monsak heet haar tassenbedrijf dat sinds 2014 officieel bestaat. Ze maakt functionele tassen van gered leer oftewel leer dat is afgekeurd. Dat kan zijn omdat er een onregelmatigheid in zit of een kleurverschil. Margriet vertelt dat het prima materiaal is om te gebruiken omdat je vaak rondom de onregelmatigheden heen kunt werken of in je ontwerp juist gebruikt maakt van het kleurverschil.

‘Hoe maakte je de stap van werken in een commercieel modebedrijf als Chasin’ naar het maken van tassen?’ vroeg ik haar.  

‘Mijn moeder gaf naailes en had een leernaaimachine gekocht. Dat vond ik eerst overdreven, maar toen ik er zelf een tas op ging maken was ik direct verkocht. Vol overgave stortte ik me in het tassenmaakavontuur naast de betaalde baan die ik toen had.’

Margriet heeft zichzelf alles aangeleerd en met vallen en opstaan ontstonden er goede producten: functionele tassen voor dagelijks gebruik, eenvoudig van vorm, mooi van materiaal, lokaal geproduceerd en duurzaam.

‘Vanaf het begin ging het goed, heel goed zelfs en er moesten extra handen bijkomen om productie te maken. Maar groter worden geeft ook problemen en druk. Wilde ik dit zo wel? Had ik me dit voorgesteld of moest ik iets anders in gang zetten? Het werd tijd voor verandering. Soms moet je een beslissing nemen waar je gelukkiger van wordt. Groot werd weer kleiner.’

Daarnaast begon Margriet een coaching-praktijk voor creatieve ondernemers en startte ze een podcast met de titel Gouwe Vrouwe. Daarin gaat ze in gesprek met vrouwelijke ondernemers, deelt ze haar eigen ervaringen als ondernemer en geeft aan hoe je moeilijke ondernemersproblemen zou kunnen oplossen.

Het maken van tassen blijft, net zoals de workshops. Je kunt samen met Margriet je ideale tas ontwerpen. Je kent dat vast wel: er is een tas, net iets te klein maar wel goed met twee binnenvakken, maar de riem is net wat te kort, en o ja, die flap mag ook wat groter. Als je zoiets hebt, kan ze je echt helpen om de toptas te maken waar je jaren gelukkig mee bent!

Je kunt je voorstellen dat ik een paar keer heb gezegd dat ik het fantastisch vind hoe ze het allemaal doet en hoe ze er over praat. Wat een energie, wat een inzicht en daadkracht! Ergens ben ik een klein deel geweest in haar ontwikkeling want zoals ze zei: ‘We moesten bij jou presenteren en daar heb ik veel van geleerd.’ Er kwam bij mij een herinnering boven dat ik de klas een opdracht gaf om een accessoire te maken. Margriet maakte toen een opvallende riem. Ergens moet ik daar nog een foto van hebben, maar waar?

Het was een prachtige middag daar in de Amsterdamse Orteliusstraat. Mocht je zelf een tas willen maken of er een willen aanschaffen, kijk dan op de website van Monsak.

De komende tijd zal ik regelmatig een artikel plaatsen waarbij een maker centraal staat.

Waarom? Omdat ik denk dat makers veel toevoegen en tegengas geven aan de wereld vol overproductie van spullen die we niet nodig hebben. Beter een goed ding waar je je aan hecht dan vijf goedkope prullen die je na verloop van tijd weggooit. Over duurzaamheid gesproken!