Het voordeel van in een grote stad wonen is dat er veel tentoonstellingen te zien zijn. Het nadeel is dat je denkt dat er nog tijd genoeg is om die ene, speciale te bezoeken en dan is hij, net als je er weer aan denkt, voorbij. Zo was dat bijna gebeurd met de expositie STITCH! van Meta Struycken bij galerie EENWERK. Voor de vakantie had ik  er al over gelezen, foto’s op Instagram gezien en was ik stevig van plan om erheen te gaan. Tot ik ontdekte dat de tentoonstelling voorbij was. Niet gezien, hoe jammer!  Stommerik die ik ben, waarom  heb ik niet beter opgelet?

Gelukkig kwam ik erachter dat de tentoonstelling is verlengd tot 7 september. Ondertussen had ik vorige week vanuit Frankrijk wel een exemplaar besteld van een cahier over het werk van Meta Struycken. Precies op tijd want ze zijn nu uitverkocht.

Zaterdagmiddag belden we aan. We werden hartelijk ontvangen door Irma Boon met wie we een intensief en mooi gesprek hadden.

In verschillende ruimtes in die prachtig heldere galerie hingen op kleine metalen kleerhangertjes 90 kleine jasjes, allemaal met een andere uitstraling, allemaal anders zowel in stof als in kleur en bewerking.

Elk jasje is een individu; met elkaar vertellen ze een groot activistisch verhaal als reactie op de vervuilende en gruwelijke wereld die fast-fashion heet.

Alle jasjes zijn bewerkt met verschillende handwerktechnieken. Ze zijn geborduurd, gevilt, geappliqueerd, gebreid en al die technieken zijn weer op verschillende manieren toegepast op het ‘blanke canvas’ van het jasje.

Die ambachtelijke technieken leer je nu niet meer op school. Heel veel mensen kunnen het niet meer of willen het niet meer. Wie stopt er nog sokken of wie repareert er een gat in een trui? Natuurlijk is er de beweging van ‘visible mending’ (zie bericht 42 op dit blog), maar deze tentoonstelling nodigt je uit om net iets verder te denken.

Het laat een herwaardering zien voor het handwerk dat in de loop van jaren gereduceerd werd als iets truttigs voor vrouwen die niets beters te doen hadden. Overigens zijn er gelukkig nu ook mannen die het handwerken niet schuwen. Ik zelf ben er een.

Op de site van EENWERK las ik deze quote van Meta Struycken:

‘Kledingstukken moeten niet langer gezien worden als vluchtige passanten, maar een onderdeel worden van ons leven.’

De presentatie van de zorgvuldige tentoonstelling is van een ongelofelijke schoonheid, inspirerend ook. Het daagt je uit om na te denken over je eigen kledingkast en je eigen verhouding tot textiel en mode. De tentoonstelling is een ode aan het handwerk en laat zien dat kleding een zeer persoonlijke, tweede huid kan zijn.

Een belangrijke achtergrond van deze intieme expositie is de aandacht die besteed en de tijd die genomen wordt om iets handmatig te maken in een wereld die geregeerd wordt door snelheid en trends. In een vitrine is vooronderzoek te zien waardoor ook het proces zichtbaar wordt. Die perfectie op dat kleine formaat, die esthetiek in miniatuur, die intimiteit in steekjes en lusjes, ik werd er zeer door geraakt.

Op zaterdag 31 augustus, 16.00 uur is de presentatie van het Cahier #10 STITCH!. Meta Struycken zal dan in gesprek gaan met José Teunissen. Mocht je erbij willen zijn stuur dan een mail naar POST@EENWERK.nl

De galerie is geopend op donderdag, vrijdag en zaterdag van 13.00 tot 18.00 uur. De tentoonstelling is tot 7 september te zien, galerie EENWERK, Koninginneweg 176, 1075 EH Amsterdam.